วัดโพธิ์ หรือ วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม ตั้งอยู่ประเทศไทยที่ถนนสนามไชย ข้างพระบรมมหาราชวังเป็นวัดเก่าแก่ ถือเป็นวัดประจำรัชกาลที่ 1 สร้างขึ้นเพื่อให้พระภิกษุสงฆ์ได้เล่าเรียนพระปริยัติธรรม เดิมเป็นวัดโบราณ ชื่อว่า โพธาราม สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นในสมัยอยุธยา ราวรัชกาลสมเด็จพระเพทราชา และเป็นที่ประดิษฐานต้นพระศรีมหาโพธิ์ที่ได้มาจากลังกา และเป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปในชื่อว่า วัดโพธิ์

    ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 1 เมื่อทรงย้ายพระนครมายังฝั่งตะวันออกของแม่น้ำเจ้าพระยา จึงโปรดเกล้าให้บูรณะวัดโพธิ์ให้งดงามบริบูรณ์ขึ้น พร้อมกับพระราชทานนามว่า วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาวาศ

    ต่อมาในรัชการที่ 4 ได้โปรดให้เปลี่ยนชื่อ เป็น "วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม" แต่คนทั่วไปเรียกขานกันเรื่อยมาว่า วัดโพธิ์ หากนับความเก่าแก่ของวัด ตั้งแต่ก่อนได้รับการสถาปนาในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์จนถึงปัจจุบันนี้ก็มีอายุมากกว่า 300 ปีแล้ว

    ในสมัยรัชกาลที่ 3 สยามเศรษฐกิจดีมีเงินกำไรเป็นอันมากจากการค้าสำเภา การติดต่อกับชาวจีน เห็นงานศิลปะสวยงามจีน จึงทรงบูรณะวัดครั้งใหญ่นำศิลปะจีนมาใช้อย่างผสมผสาน และมีการเริ่มแผ่อิทธิพลชองชาวตะวันตกเข้ามา มีการนำวิทยาการใหม่ ๆ เข้ามาเผยแพร่ จึงให้รวบรวมความรู้ของไทยไว้ มิให้สูญหายไปกับการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัย จึงประสงค์ให้จารึกสรรพตำราต่าง ๆ ของผู้มีความรู้ เช่น ศาสนา, ภาษา, วรรณกรรม, วัฒนธรรม, ประเพณี, จิตรกรรม, ประติมากรรม และการแพทย์ ตำรายา โดยจารึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร โดยให้สลักลงบนหิน เพื่อให้เป็นของสาธารณะ ใครจะมาศึกษาก็ได้ เป็นการบันทึกความรู้โบราณให้คงอยู่ จึงเป็นจุดเริ่มต้นการทำจารึกวัดโพธิ์ มรดกทรงคุณค่าของชาติ เป็นคลังความรู้ทั้งทางโลกและทางธรรม "วัดโพธิ์จึงเปรียบเสมือน มหาวิทยาลัยแห่งแรกของคนไทย"

วัดโพธิ์ หรือ วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม นั้น ถือได้ว่าเป็นวัดที่มีพระเจดีย์มากที่สุดในประเทศไทย โดยมีจำนวนประมาณ 99 องค์

เป็นศูนย์รวมของความรู้ด้านการแพทย์โบราณ อีกทั้งยังมากด้วยตำรา, สถาปัตยกรรม, ประติมากรรม วรรณคดี ,ตำรายา ที่ถือได้ว่ามีประโยชน์มากมายสำหรับชนรุ่นหลัง และที่ลืมไม่ได้ว่า วัดโพธิ์ คือสถานที่ ที่เป็นจุดเริ่มต้นของ วรรณคดีไทย เรื่อง ลิลิตตะเลงพ่าย พระนิพนธ์ในสมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมสมเด็จ พระปรมานุชิตชิโนรส เมื่อครั้งทรงผนวช อยู่ที่วัดนี้เปิดให้เข้าชม